Yazar: Anita Groenendijk
ANNE BABALAR, çocuklarının geçmiş yaşam çalışmasına ihtiyacı olduğuna nasıl ve ne zaman karar verirler? İlk olarak, anne baba çocuğun yaşadığı sorunun geçmiş yaşamlardan kaynaklanabileceğinden kuşkulanır ve çocuklarla çalışan bir uzmanı ararlar.
Ama genelde olan şudur: Anne baba zaten bir uzman tanımaktadır veya bir arkadaşları ya da akrabaları onlara bir terapisti önerir. Dolayısıyla bu noktada, kullandığı özel tekniklerden çok uzmanın kendisi, onunla ilgili olarak anlatılanlar önemlidir.
Yeri gelmişken, Geçmiş Yaşam Çalışması (GYT) yaptırmak için bir kaç neden vardır. Çocukların, özellikle de küçük yaşlarda olan, yedi yaşını geçmemiş çocukların geçmiş yaşamlarla ilgili anılarını kendiliğinden hatırlamaları sık görülen bir durumdur. Elbette ki, bu durumun bir sorun olması gerekmez. Ama çocuğun, onu rahatsız eden “bir şey” olduğuna ilişkin sinyaller vermesi mümkündür. Çocuğun sorunları olduğunu keşfeden kişi genellikle ebeveynidir, genellikle de annesi.
Sorunlar ise herhangi bir türden olabilir: “Zor çocuk” veya çok sessiz bir çocuk olması, okulda zorbalığa maruz kalması, okula gitmek istememesi, karın ağrıları, endişeli olması, altını ıslatması, yaşıtlarıyla sürekli kavga etmesi, korkutucu rüyalar görmesi, kendisine dokunulmasını istememesi vb. Yaşamlarını tehdit eden bir hastalığa yakalanmış çocuklar bile, ölümden daha az korkmalarına, daha az acı çekmelerine ve kendilerini sürece bırakmalarına, onları bir sonraki yaşamlarına hazırlamaya yardım eden bu terapiden dolayı biraz rahatlama yaşayabilmektedirler. Ayrıca, zihinsel becerileri yüksek olan çocuklar bazen çok sessiz ve içe kapanık olabilmekte, hatta okulda başarısız olabilmektedirler. Terapi sırasında, kendileriyle temasa geçmeyi öğrenebilir ve “tuhaf” olmadıklarını anlayabilirler.
Yazının devamını Bilyay Vakfı web sitesinden okuyabilirsiniz.